Wild Vlees

Tamar Blom en Francesca Lazzeri zijn beide fysieke performers en theatermakers, die ook allebei afstudeerden aan de opleiding Mime aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten. Tamar is gefascineerd door de mens en zijn lichaam. Hij onderzoekt in zijn voorstellingen de impact van  sociale, politieke en filosofische waarden op ons lijf en ons zijn. Hij doet dat in al zijn subtiliteit en extremiteit. Francesca heeft de afgelopen zes jaar gestudeerd in Amsterdam, maar ook in Zwitserland, Oostenrijk, Ierland, Rusland en Italië. In haar werk onderzoekt ze antropologische, sociale en politieke aspecten van het mens zijn en vertaalt ze de essentie van haar bevindingen op het toneel in pure en minimale beelden. Het afgelopen jaar heeft ze gewerkt met Marcelo Evelin en Schweigman&, bij wie ze ook in de nieuwe productie Huid zal spelen. Blom en Lazzeri werken sinds 2015 samen onder de naam Wild Vlees (ook met producent Job Rietveld), waarmee ze via rauw, experimenteel en geëngageerd theater zoeken naar manieren om hun omgeving bloot te leggen en te bevragen. Met hun voorstelling When everything is human, the human is an entirely different thing werden ze genomineerd voor de BNG Bank Nieuwe Theatermakersprijs. In 2017 ginten ze met An incomplete life de theaters langs. In 2018 tourt Francesca Lazzeri’s Everything must be interpreted as intensity en gaat Study for Figure van Tamar Blom in première tijdens Festival Cement 2018.

Tussen 2016 en 2019 werkte Francesca onder de vleugels van PLAN.

Vanaf 2020 werkt Francesca Lazzeri als theatermaker onder haar eigen naam, maar werkt daarbij op collectieve wijze samen met een wisselende groep kunstenaars. Lazzeri onderscheidt zich door haar compromisloze, uitgesproken en directe signatuur. Haar werk is zeer visueel, vaak fysiek veeleisend en spreekt de bezoeker aan in zijn intieme en persoonlijke ruimte.

Francesca’s nieuwe productie my shadow used to have a density gaat in première op Theaterfestival Boulevard (6-16 augustus 2020). In deze performatieve installatie faciliteert ze een intieme ontmoeting tussen geïsoleerde individuen. Door een scherm van elkaar gescheiden en tegelijkertijd verbonden. Hoe beïnvloedt dit hun manier van communiceren? Durven ze zichzelf bloot te geven?

Tamar Blom ontving in 2019 de eerste uitreiking van het Makerskapitaal van Het Huis Utrecht. In hetzelfde jaar maakte hij White Noise, een sensorische installatie voor één persoon. Duizenden deeltjes in beweging vormen tastbare witte ruis. De omgeving vertroebelt en dieptezicht wordt ontnomen. Hoe ga je om met deze drukte, deze veelheid? White noise was te zien op Over ’t IJ 2019 en op Expeditie Cement 2021.