Maxime Dreesen

Maxime Dreesen (Antwerpen, 1996) is theaterregisseur en performer. In juni 2019 studeerde die af als regisseur aan de Toneelacademie Maastricht. Het werk van Maxime behandelt thema’s zoals seksualiteit, plezier, gender, falen en queer activisme. Vanuit (semi-)autobiografische bronnen streeft Maxime vervolgens naar een universeel, activistisch en politiek effect. Via het alter ego, Tabooboo, bevrijdt Maxime het publiek van individuele schaamte en zoekt die naar hoe een queer toekomst collectief, bevrijdend en speels kan zijn. Diens praktijk wisselt af tussen solowerk, regie van (non-)professionals en het organiseren van feesten, salon sessies en workshops.

In 2021 creëerde Maxime samen met jongeren met een diverse achtergrond de protest performance Youth For Sex. Drie maanden lang gingen 16 tot 21 jarigen onder Maximes leiding met elkaar in debat over seksuele emancipatie, bedachten ze performances, protest songs, manifesten en alter ego’s. Ze verenigden zich om te strijden voor vrijheid en gelijkwaardigheid binnen seksualiteit en gender. In het najaar van 2021 organiseerde Maxime drie Salon Seks Sessies, waarin het publiek werd meegenomen op verkenning langs alternatieve paden van wat seksualiteit kan zijn. In de deelmomenten van het onderzoek liet Maxime zich bijstaan door (inter-)nationale denkers en kunstenaars. In 2021 resideerde Maxime bij Makershuis Tilburg en in de Bossche Broedplaats van PLAN. In 2022 maakte Tabooboo de solo-performance Countersex Education, die de grenzen opzoekt van musical en alternatieve sekseducatie om samen met het publiek tot een orgastische climax te komen. Deze performance was te zien in 2022 bij De Nieuwe Vorst, Theaterfestival Boulevard en in 2023 bij Festival Cement. In 2023 organiseerde Maxime bij Cement het feest BLUSH BLUSH en organiseerde die in De Studio Collective Ateliers over cruising en queer-future-thinking ter voorbereiding op een nieuwe creatie.

Maxime: “Mijn werk schetst blauwdrukken van een toekomst en lgbtqia+ verhalen die ik zelf als opgroeiend persoon graag had willen zien. Ik verdiep mij in queer theorie van o.a. Paul B. Preciado, Jack Halberstam, José Esteban Muños op zoek naar inclusieve voorbeelden, denkwijzen en bevrijding. Via queerness wil ik het publiek tonen dat deze wereld niet genoeg is, dat er iets ontbreekt. Dat er een inclusievere, schaamteloze wereld schuilt in de toekomst, een utopie waar ik samen met het publiek naar op zoek wil gaan. (…) We zijn getraind in seksuele eentaligheid, maar kunnen meertalig worden.”