Timo Tembuyser over de erotiek van muziek
15 april 2024‘Ik denk dat samen zingen misschien wel de meest activistische daad is die er is, omdat het gaat over jezelf verliezen in zekere zin. In..
Lees verder..
In veranderende tijden zoeken we elkaar, op, ondanks de afstand.
Over Seasoning: Elke wisseling van het jaargetijde nodigt United Cowboys u uit getuige te zijn van ontwikkelingen op het gebied van live-art. Zij openen hun deuren voor lokale, nationale en internationale gasten om hun nieuwe werk en research te tonen.
De komende editie – Seasoning Winter – vindt plaats op 18 en 19 december en wordt opnieuw gebracht in een speciale editie in speciale tijden. Ze gaan voort in het ontwikkelen van alternatieven om u, ondanks restricties en protocollen, een inspirerende avond te bieden. Er zijn performances, solowerk in duration, waar de dansers/performer geïsoleerd is, maar het publiek dichtbij mag komen, er is een video-installatie bestaande uit speciaal gemaakte korte videowerken die ze selecteren uit inzendingen van over heel Europa, er is een compositie van hartslagen en adem, er is muziek, zij zijn er en ze schenken een drankje.
Het programma van Seasoning wordt gecureerd door het artistieke team van United Cowboys: Maarten van der Put en Pauline Roelants.
Vanaf 10 december introduceren zij de gasten op www.unitedcowboys.net.
Let op: slechts beperkt aantal kaarten beschikbaar. Geen kaartverkoop aan de deur. Kaartverkoop enkel online! koop uw kaarten op tijd! TICKETS HERE.
Gisterenmiddag presenteerde minister Van Engelshoven de uitwerking van het tweede steunpakket voor de cultuursector. Ze schrijft: “Juist nu is het van belang om talent voor de sector te behouden en ervoor te zorgen dat de plekken waar dit talent zich kan ontwikkelen niet verdwijnen. Ik denk daarbij aan productiehuizen en festivals die jong talent dat net van de opleiding komt, begeleiden bij het maken van een eerste productie en ook een plek bieden om dat te laten zien.”
Prachtige woorden. Maar nauwelijks daden. Binnen het tweede steunpakket krijgt PLAN slechts een overbruggingssubsidie van een half jaar toebedeeld. Hoe de minister de terechte zorg voor de toekomstige generatie en het behoud aan infrastructuur voor jonge makers rijmt met een overbruggingsperiode van zes maanden is een raadsel. Talentontwikkeling vraagt om continuïteit en perspectief.
PLAN Brabant en Frascati Producties (beiden positief beoordeeld maar niet gehonoreerd) hebben de afgelopen maanden in nauwe samenwerking een plan ontwikkeld en gepresenteerd waarmee een klein deel van de coronamiddelen voor een jonge generatie duurzaam wordt belegd. In dit plan voorzien beide instellingen pas afgestudeerden van inkomen en een professioneel perspectief en ondervangen ze voor een belangrijk deel de terugval aan vrije ontwikkelplekken (ca. 40%) voor jonge makers. Bij de ontwikkeling van dit plan werden PLAN en Frascati gesteund door de Raad voor Cultuur, het kunstenveld en de kunstvakopleidingen.
Over de volle breedte van het veld wordt alarm geslagen over deze situatie. Jan Zoet (voorzitter Kunsten ’92): “Het is ongehoord en doodzonde. Dit gaat zo ten koste van juist de nieuwe generaties verbazende talenten van alle kleuren en stijlen (en dus vernieuwing) die nu van de theater- en dansacademies komen. .. Juist in jaren van crisis die voor ons liggen is het van belang dat ze een kans krijgen te profiteren van de ervaring en het netwerk dat deze ontwikkelinstellingen pur sang kunnen bieden. En er is geen alternatief gekomen. Echt niet. Daarom zou het goed zijn, al was het uit de 482 miljoen, juist deze plekken voor vier jaar overeind te houden en daarmee talent niet bij het vuilnis te zetten.”
Ook de Volkskrant schreef er een ruggensteunend artikel over. De aangedragen oplossing is door de minister nu terzijde geschoven.
PLAN Brabant, bestaande uit tien podiumkunstinstellingen die volgens de Raad voor Cultuur “talentontwikkeling voorbeeldstellend op nieuwe leest geschoeid hebben”, is teleurgesteld. “Op 4 juni sneed een gebrek aan plekken ons het pad af. Er werden harde keuzes gemaakt, maar wel met substantiële middelen. Nu wordt de indruk gewekt met een eenmalig schot hagel een heel segment te redden. Dat klopt niet. Talent wordt het bos in gestuurd. Juist in deze tijd is dat onbegrijpelijk”, aldus Andrea van Wingerden, coördinator van PLAN
Het woord is aan de kamer.
Festival Cement, Theaterfestival Boulevard, DansBrabant, Het Zuidelijk Toneel, Festival Circolo, De Nieuwe Vorst, Podium Bloos, Parktheater Eindhoven, United Cowboys en Theater Artemis hopen dat de kamer de minister vraagt om boter bij de vis.
Beeld: Een feest om te janken van House of Nouws/Sanne Nouws, copyright Simon Wald-Lasowski.
Onder de noemer ‘Afzender Boulevard’ duiken deze zomer, vooral in de tweede week van augustus, 25 voorstellingen, performances en installaties op in ‘s‑Hertogenbosch. Hun gedeelde motto is ‘Nader de ander’. Want na maanden van afzondering, gepaste afstand en ontwijking gloeit het verlangen om [wat] dichterbij te komen. Op allerlei locaties worden voorstellingen getoond en nieuwe theaterprojecten ontwikkeld.
Boulevard viert in 2020 de veerkracht van makers en publiek met een programma vol live ontmoetingen. In dit vreemde tussenjaar beoefenen zij de vergeten kunst van de nabijheid. Nieuwsgierig naar elkaar, nieuwsgierig naar het onbekende. Ze doen dat vanzelfsprekend met inachtneming van de RIVM-richtlijnen; daarom geen volle zalen en pleinen, maar intieme projecten verspreid in de tijd.
“Dit voorjaar moesten we plotsklaps afstand nemen van het gewone leven en van andere mensen. Het thema ‘Nader de ander’ roept op om weer samen te komen. Niet bij een festival helaas, maar we zijn ongelooflijk blij dat we met steun van vele partners alsnog een prachtig live theaterprogramma kunnen realiseren. Onze makers nodigen uit tot een zoektocht naar nabijheid en het delen van verhalen,” aldus Viktorien van Hulst, directeur.
Je ziet werk van o.a. PLAN-makers Francesca Lazzeri en The100Hands.
Het programma toont daarnaast werk van onder meer: Alexandra Broeder, Bart van den Woestijne, Benjamin Verdonck, Schweigman&, Dries Verhoeven, Guilherme Miotto, Minou Bosua, Strijbos&VanRijswijk, Sven Ratzke, The100Hands, Willemijn Zevenhuijzen/Theater Artemis.
Check het complete programma hier.
Nét voor de première van I open at the close, 11 juli in De Nieuwe Vorst in Tilburg, vond Bram van Helden nog tijd om als gastredacteur van onze nieuwsbrief antwoord te geven op al onze vragen. Bram wordt ondersteund door PLAN sinds 2019. Kenmerkend voor zijn werk is dat niet de mens maar een object of fenomeen centraal staat. Daarnaast geeft hij steeds een andere vorm aan zijn werk. Hij wisselt tussen het maken van theater, performances, installaties en exposities.
Zeg Bram, ben jij misschien een aanhanger van Shinto, het Japanse geloof dat dat alles een ziel heeft?
“Binnen het kader van de kunst vind ik het idee van Kami (een geestelijke verschijning die een is met zijn omgeving) erg mooi. Het idee nodigt me uit om invoelend waar te nemen. In plaats van een object op het eerste oog meteen in een hokje te plaatsen, vind ik het waardevol om een object ten volle waar te nemen, zodat er een ander waarde kan ontstaan. Er is meer dan je in eerste instantie ziet. Dat meer is voor mij persoonlijk heel aards, maar brengt ons bij een groot verhaal over ons bestaan.
Ik ervaar dat de plant in de hoek van de kamer stilstaat, maar er bewegen (nu) ontelbare atomen, ontelbare cellen zijn als machine-kamers aan het werk om de plant hortend en stotend te laten groeien, op zoek naar zonlicht. Wanneer dat gevonden zonlicht afneemt, treed er een mechaniek in werking die de bladeren sluit (of opent). De lucht rondom de plant begint te trillen, waarop die luchttrilling als golven uitwaaieren en mijn trommelvlies specifiek laat bewegen. Die beweging wordt omgezet in een stroomstootje richting mijn hersenen en ik kijk op van mijn boek omdat ik denk dat ik de plant in de kamer hoor bewegen.
Bijvoorbeeld.
Ik kom steeds opnieuw op deze verwondering uit als de basis waarvan ik theater of ander werk maak. Kami interpreteer ik als het gegeven dat iets bestaat, op de zelfde manier als wij als mens bestaan. In de stoffelijke essentie zijn er veel overeenkomsten. Door op deze manier over dingen na te denken (en deze zo te ervaren), verandert de hiërarchie tussen ons als mens en de wereld waartussen wij leven. Die verandering vind ik gezond omdat het ons even uit het centrum van de aandacht haalt. Je zou kunnen zeggen dat ik met regelmaat Kami verbeeld in mijn werk om deze ervaring
op te roepen.
In het dagelijks leven hang ik geen geloof aan.”
Hoe of waar is jouw fascinatie voor objecten en dan met name objecten/materiaal dat we dagelijks gebruiken ontstaan?
“Het grote verhaal in het schijnbaar gewone.
Ik vind bijvoorbeeld dekzeil een ultiem gebruiksvoorwerp. Het is totaal dienend. We gebruiken dekzeil enkel wanneer we met onze gedachte bij iets van grotere waarde zijn. Zonder verdere aandacht proppen we het in de garagekast. Maar het dekzeil lacht als laatst wanneer de mens uitgestorven is, en voor miljoenen
(miljarden) jaren in het zonnetje ligt, vertrouwend op zijn onbreekbare plasticmoleculen. Met een dekzeil sta je als het ware in contact met een niet voor te stellen toekomst. De relatie tussen het dagelijkse en het fundamentele vind ik spannend.”
Bekijk Life is just a little plastic now -Green fast forward
Gaan wij (Westerse) mensen naar jouw idee te liefdeloos om met onze spullen? Zouden we meer moeten stilstaan bij ons gebruik ervan en zo ja waarom volgens jou?
“Al die voorwerpen bieden in ieder geval heel veel kansen om op allerlei lagen waar te nemen en ons daarover te verwonderen. Verwonderen is een hele liefdevolle staat van zijn.”
In Niets krijgt ruimte, dat vanwege corona niet in première ging op Cement, gaf je ruimte aan niets. In I open at the close zoom je deze zomer in De Nieuwe Vorst in op een theaterzaal waarin vanwege corona niets gebeurt. Waarom ben je zo geïnteresseerd in niets?
“Ik heb mijn hele leven al een moeizame relatie gehad met ‘iets moeten’. Eerlijk: ik onttrek me het liefst aan alles. Tegelijkertijd is er ooit, toen ik even niet oplette, een calvinist in mij gereïncarneerd “Hard werken is een deugd en plezier maken tijdverspilling”. Die twee eigenschappen maken dat ik soms even wil verdwijnen. Dan wel in mijn hoofd, dan wel op vakantie. Even niets. De kunst die ik maak zijn voor mij ook een soort verdwijn- of droommomenten, even naar een andere
werkelijkheid zonder je zelfbewustzijn te verliezen. Wanneer je in de kunst ‘niets’ toevoegt komt er aandacht op wat er wel is. Ooit zat ik in het minimalistische IJslandse landschap, tussen grasheuvels, aan een windstil meer. De golvende heuvels zorgde voor een bizarre geluidsdemping. Met de drukkende stilte was het alsof de tijd wegviel. Ik heb me nog nooit zo levend en vergankelijk gevoeld.
De vorige gastredacteur maker Marijn Graven stelde als doorgeefvraag de volgende aan jou, Bram: Wat is het ultieme Niets voor jou?
“Het ultieme niets heeft een ontwrichtend karakter, ik kan me dat maar moeilijk voorstellen. Ik heb ooit aan een blinde man gevraagd, hoe blind zijn eruit ziet (zwart? Ruis? …?). “Ik zie niets” zei hij. “…” “Ik zie even veel als dat jij met je elleboog ziet”. Wanneer ik me dat probeer in te beelden (in te voelen), voel ik mijn lichaam protesteren. Ik krijg het niet voor elkaar en raak uit balans. Het is een seconde waarop ik mezelf op een elementaire manier gewaar word, tegenover een enorme werkelijkheid. Ontwrichtend, relativerend en wonderlijk.”
Elk seizoen brengt PLAN een nieuwsbrief uit.
Ontvang je deze nog niet? Inschrijven doe je hier.
Met veel plezier brengt Makershuis Tilburg in De Nieuwe Vorst deze zomer zes avonden met live performances van lokale makers.
Theater en nagesprekken met een klein publiek in de tuin en in huis, een drankje van de bar en wellicht een maaltijd vooraf: dat zijn de ingrediënten voor de komende vrijdagen.
Je ziet werk van o.a. PLAN-makers Eleni Ploumi, Bram van Helden, TeaTime Company, The100Hands en Mardulier en Deprez. Verder zie je ook werk van Camille Paycha en David Paycha, Maria Sartzetaki, Maarten Heijnens & Anthony van Gog, De Prima Donna’s, Annemijn Rijk, Youri Peters en Marie Khatib-Shahidi, Piet van Dycke, Samuel Rhyner & Cal Courtney, Judith Clijsters, Glenn Markesteijn, moOv, Hendrik Kegels en Sonja van Ojen, Les Payenkes Utopistes, Dennis Tiecken van COLLECTIEF BUIS.
Zomersessies vind plaats elke donderdag tussen 3 juli en 7 augustus.
Check voor meer info er mogelijkheid te reserveren hier.
Jasper Džuki Jelen & Mojra Vogelnik-Škerlj vormen samen The100Hands. 2020 is het vierde jaar waarin zij zich onder PLAN Talentontwikkeling Brabant ontwikkelen. Lex Bohlmeijer maakt de balans op en praat met het duo over dans, cultuur, natuur en OER.
Interview: Lex Bohlmeijer
Regie, camera & montage: Branded Cinema
Concept, redactie & redactie: Dirk Verhoeven, Eugenie Verschuren
Muziek: Mathijs Leeuwis – Col du Madeleine & L’lzoard
‘Ik denk dat samen zingen misschien wel de meest activistische daad is die er is, omdat het gaat over jezelf verliezen in zekere zin. In..
Lees verder..In de broedplaatsen kunnen makers hun eerste stappen zetten en zichtbaar maken. Tegelijkertijd is het een kennismaking tussen een maker en partner(s), op basis waarvan een lange(re) samenwerking tot stand kan komen. Er zijn broedplaatsen in Breda, Tilburg, ‘s-Hertogenbosch en Eindhoven.
In PLAN werken de volgende producenten, podia én festivals samen: Festival Cement, Theaterfestival Boulevard, DansBrabant, Het Zuidelijk Toneel, Festival Circolo, De Nieuwe Vorst, Podium Bloos, Parktheater Eindhoven, United Cowboys, Theater Artemis en de Verkadefabriek. Lees hieronder meer over de werking van elke partner of klik door naar ieders website.
