We gingen met Arjuna Vermeulen in gesprek aan de hand van de Vragen van Frisch. Het zijn geen ja/nee-vragen, maar uitnodigingen tot reflectie. Ze zetten je aan het denken over je overtuigingen, sociale normen en morele dilemma’s.

Ben je een moralist?

Ik denk aan de ene kant dat ik dat wel ben, zeker vanuit de hiphopcultuur, die op normen en waarden gebaseerd is. Minder op regels van “zo moet het exact”, maar meer een manier van denken waar ik loyaal aan wil zijn en waar ik naar probeer te leven. Aan de andere kant ben ik niet per se iemand die vast blijft hangen aan bepaalde ideeën als ik in gesprek ga. Ik kan wel overtuigd worden van een andere mening en hang niet vast aan mijn overtuigingen. Ik denk dat er in de basis wel een aantal kernwaarden zijn waar ik naar leef en waar ik alles op probeer in te richten. Zowel persoonlijk als community-wise en artistiek.

Hiphop is een cultuur die begonnen is vanuit onderdrukking van bepaalde groepen. Vanuit Afro-Amerikaanse en Latijns-Amerikaanse onderdrukking in Amerika, en in het algemeen onder minderbedeelden die geen plek in de maatschappij hadden. Mensen die er vanuit een negatieve plek – zonder geld, middelen of steun – toch iets weten van te maken. Dat lukt omdat ze uitgesproken – maar vaak ook onuitgesproken – normen naleven.

Als je terugkijkt naar waar elke hiphop community leader vanaf het begin van de beweging over praat dan zie je dat hiphop gaat over peace, love, community en spreading knowledge. Dat zijn de kernbegrippen. Het gaat over hoe je samen een liefdevolle plek kan maken in de face of adversity, weet je wel? Ik denk dat het daarom zo’n grote spread heeft gehad in de wereld; hiphop is in een paar jaar heel de wereld over gevlogen. In 1981 waren er in Den Bosch al boys die breakten. Dat is absurd als je nagaat dat het pas in de jaren ‘70 aan de andere kant van de oceaan is ontstaan, en dat er nog geen internet was. Die beweging heeft zich ongelooflijk snel verspreid. Dat komt omdat de kernwaarden zo snel aanslaan bij die groep minderbedeelden. Die mensen leven niet zozeer naar “dit stapje moet je doen” of “deze structuur van je rap moet zo” of “deze manier van dj’en is de beste”. Nee, het gaat juist meer om: “dit zijn de waarden en maak er iets nieuws van. Maak er iets unieks van dat bij jou past.” Dat is waar hiphop voor staat.

Ben je ooit gestopt met denken dat je slimmer werd? En wanneer was dat dan?

Oh, wow, jazeker – dat is heel lang geleden. Ik ben op de middelbare school met verkeerde dingen in aanraking gekomen en toen met school gestopt. Daarna heb ik mbo geprobeerd maar dat heeft ook niet gewerkt. Niet omdat ik niet goed kon leren, maar omdat het me niet interesseerde. Ik ben voor DHL gaan werken. Daar werkte ik nachtdiensten op de heftruck en toen dacht ik: als ik hier blijf, dan kan ik mijn rekeningen betalen maar dan is het dat ook voor de rest van mijn leven. Er was een collega daar – echt een toffe gast, ongeveer vijftig jaar oud, heel slim, en daar maakte ik een praatje mee. Toen ik thuiskwam dacht ik: dat ben ik over 30 jaar: een gast met veel potentie die genoegen neemt met wat zich aandient. Ik ben gestopt met leren.

Zes maanden na die bewustwording ben ik daar gestopt. Toen mijn huidige partner en ik de locatie op de Tramkade kregen [waar Cypher HQ is gevestigd], ben ik meteen weer bij mijn moeder gaan wonen, want ik verdiende met lesgeven €400 per maand. Dat was het. Maar ik ben ervoor gegaan om iets op te bouwen. Mijn moeder heeft het niet breed en kan niet werken, maar ze heeft wel een huis en vond het niet erg dat ik er was. Dat was het fijne eraan. Toen ik bij mijn moeder introk, ben ik weer gaan leren. Het begon met lessen hiphop geven en nu ben ik artistiek leider, heb ik mijn eigen plek om te wonen samen met mijn vriendin en hond

Dat brengt me naar de volgende vraag! Ervaar je een hond als bezit?

Nee, niet eens een beetje. Dat is echt de makkelijkste vraag die je kan stellen. Een hond is het beste wat er bestaat in de wereld. Dat is de puurste ziel op aarde die je aan je verbindt. Mijn hond is altijd bij me. Beter dan mensen.

En wat vind je vriendin van die uitspraak?

Hahaha, ik hou enorm veel van mijn vriendin – en van verschillende mensen en de wereld in het algemeen – maar ik vind de puurheid van honden prachtig. Ik wil al een hond sinds ik vijf ben. Honden maken me zo gelukkig, zelfs al ben ik allergisch – dan heb ik maar runny eyes. Mijn vriendin geeft net zoveel om die hond als ik. Dat voelt voor haar hetzelfde als voor mij.

Ik wilde eerst een border collie labrador. Die kan je van alles leren. Ik wilde een hond die kan breakdancen. Toen waren we onderweg naar een fokker, en begonnen we dingen over hondenfokkers op te zoeken, en toen werden we depressief. Als je erover leest, wordt duidelijk dat je een hond bij een fokker niet voor de hond haalt, maar voor jezelf. Dat is een vreemd idee. Dan support je een industrie die niet spoort.

Toen keken we op verhuisdieren.nl en zagen we een hondje dat uit Litouwen kwam. Samen met vijf andere gezinnen waren we kandidaat. We moesten online een pitch geven waarom we dachten dat wij geschikt waren om voor het hondje te zorgen. Toen we bij het beestje op bezoek waren heeft hij heel hard staan blaffen naar mij. Natalie, mijn lief, zei achteraf: “Je wil hem niet hè?” Ik vroeg: “Waarom denk je dat? Ik snapte dat het niets met mij te maken heeft dat hij blaft. Dat heeft te maken met de omgeving; hij voelt zich oncomfortabel.” Twee weken later kregen wij de hond. In de auto was hij bang, maar eenmaal thuisgekomen ging ik op de grond zitten en kwam hij tegen me aan liggen. En ik dacht: zie je wel, het ligt niet aan mij, en niet aan die hond.

Houdt je van omheinde domeinen?

Nee. In principe niet. Ik vind het sowieso moeilijk om binnen opgelegde kaders te blijven. Ik ben iemand die het liefst alles probeert en overal heen gaat. Zowel fysiek als mentaal zit daar een waarheid in.

Ik kan me ook niet voorstellen dat wij in een rijtjeshuis wonen. Mijn vriendin en ik keken onlangs rond om iets te kopen. Maar ik kwam tot de conclusie dat ik geen geld wil betalen voor een huis waar ik ingeboxt ga wonen, waar de buurman over de schutting komt roepen als ik iets verkeerd doe. Ik wil het liefst een boerderij in het bos. Anders hoeft het niet voor mij. Als we dat niet kunnen betalen, dan blijf ik liever in het huurappartement waar we nu zitten. Zonder het gevoel te hebben ingesloten te zijn.

Van 26 mei t/m 1 juni 2025 vindt Festival Cement plaats in Den Bosch, met ook werk van PLANmakers op het programma. Alle achtergrondverhalen vind je op het Substack kanaal van het festival. 

PARADGIM van Arjuna Vermeulen is te zien op 28 mei 2025 tijdens Festival Cement in Den Bosch. Tickets koop je hier.